მცხეთის ისტოტია

Temple Mtskheta - the Patriarchal Cathedral, built in 1010-29 years. architect Arsukisdze in place of the first Christian church in Georgia 4 centuries. Similar councils at the same time were built in Kakheti - Alaverdi in Kutaisi - Temple of Bagrat. Stsetitshoveli subjected to destruction and has been thoroughly renovated in 15-17 centuries. Tradition of the Georgian Orthodox Church, shows that the rabbi Elioz (1 st century), bought from soldiers who arrogated to themselves Neshveyny Heaton of the Lord, and arrived in Mtskheta, handed it to his sister Sidonia. Sidonia, picking up this shrine, died on the spot. Heaton could not free of her embrace, and so she was buried with him. At the grave of Sidonia grew a large tree, which was sacred to the inhabitants of Mtskheta, he was worshiped as a god unknown. Equal of the Apostles Nina, bringing the Good News in Mtskheta, foreseeing of grace this particular Tree, persuaded King Mirian to cut down a tree, make it four crosses and set these crosses on the tops of the mountains on four sides of the then State of Georgia. When the tree was miraculously sawed and laid on the ground, then from the remaining stump was healing grace exude myrrh, which expires before the 17 th century, before the invasion of Shah Abbas. wonder-worker blessed. Tree Stump was named LIFE-CREATING PILLAR, in Georgian Svetitskhoveli. Above the pillar was built the first church in Georgia in honor of the Twelve Apostles of Christ, which in the 11 th century was rebuilt in the majestic Cathedral. Thus, the main cathedral of the Georgian Church is the burial place of a tunic of the Lord, who is still in this holy place. All major religious event of the Georgian Church, in particular, was enthroned Catholicos-Patriarch, are taking place in this cathedral. Surprising coincidence - the Church's celebration of the Life-Giving Pillar falls on the Russian celebration of the Holy Virgin, - November 1, old style. The central nave of the Cathedral. The classic single-tiered altar obstruction (stone carving), in the Conch image of the Savior on drekney box, made by Prince Gagarin. Life-Giving Pillar is located almost in the center of the Temple during the transition from the nave to the south side of the nave. Above the pillar built a stone canopy, which is painted murals throughout veryatnosti not before 17 century. Most of the surviving fragments illustrate the history of Heaton and the Lord of the Pillar. At the base of the north side there is a niche with doors, where there was a place for the collection of miraculous World, flowing out of the Pillar. Mtskheta Cathedral is dedicated to the Twelve Apostles of Christ. Frescos relate mainly to the 17 th century. All of them are mostly located in the central nave. Very bright and meaningful mural Twelve Apostles, indicating the name of the council. Recension Two images of the Blessed Trinity - Fatherland and Abraham's hospitality. It turns out that the Trinity in the form of the Fatherland, that is, the Father image - Ancient of Days, the Son - Servant of Emanuel and the Spirit as a dove is not unique to Russian Novgorod, but for the Georgian Church, 17 century. Holy Trinity in Mtskheta in the 17 century was portrayed as Abraham's hospitality with a plentiful table, and lamb

მცხეთის ჯვრის მონასტერი

ქართული ხუროთმოძღვრების ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ძეგლი – ჯვრის მონასტერი მდებარეობს მცხეთის აღმოსავლეთით მტკვრისა და არაგვის შესართავთან კლდოვანი მთის წვერზე.
კომპლექსში შედის: მცირე ეკლესია, დიდი ტაძარი, გალავანი და სხვა ნაგებობანი.
ტაძრის სახელწოდებას ისტორიული საფუძველი აქვს. IV საუკუნის 30-იან წლებში, ქრისტიანობის მიღებისთანავე, ამ ადგილას მეფე მირიან III-მ ხის ჯვარი აღამართინა, რომელსაც მოგვიანებით გარდა ქართველებისა, თაყვანს სცემდნენ მთელი კავკასიის ქრიატიანებიც. VI საუკუნის II ნახევარში (545-586) ქართლის ერისმთავარმა გუარამმა ჯვრის ჩრდილოეთით პატარა ეკლესია ააშენა. ამავე საუკუნის მიწურულსა და VII საუკუნის დასაწყისში) გუარამის ძემ – ერისმთავარმა სტეფანოზ I-მა ძმების – დემეტრესა და ადარნასესა და ერისმთავართა სახლობის სხვა წევრების თანამონაწილეობით მცირე ტაძრის გვერდით ააგო დიდი ტაძარი, რომელიც ზედ გადაეხურა ხის ჯვარს (ჯვრის კვარცხლბეკი დღემდეა დარჩენილი ეკლესიაში). ჯვრის მცირე და დიდი ტაძრების აშენების დრო თვით ძეგლთა ანალიზის საფუძველზე დაადგინა გ. ჩუბინაშვილმა. საუკუნეთა განმავლობაში მცირე ტაძარი ძლიერ დაზიანდა, დიდმა ტაძარმა კი დღემდე კარგად მოაღწია. ჯვრის მონასტერს სარემონტო-სარესტავრაციო სამუშაოები ჩაუტარდა: 1924-1927 წლებში (ხელმძღვანელები: გ. ჩუბინაშვილი, ნ. სევეროვი); 1933-1939 წლებში (ხელმძღვანელები: გ. ჩუბინაშვილი, ნ. სევეროვი); 1963-1965 წლებში (ხელმძღვანელი რ. გვერდწითელი).ჯვრის დიდი ტაძარი ჯვარგუმბათოვანი ნაგებობაა (20,216,5მ, სიმაღლე -25 მ-მდე.) მონასტრის გეგმის საფუძველს შეადგენს კუთხისოთახებიანი ტეტრაკონქი. ხუროთმოძღვარმა კარგად შეუხამა ერთმანეთს მონასტრის ინტერიერი და ექსტერიერი. მან ფასადების გადაწყვეტა ადგილმდებარეობას დაუმორჩილა. დასავლეთ ფასადის დანახვა შეიძლება მხოლოდ შორიდან, მცხეთიდან, ამიტომ იგი ნაკლებადაა დანაწევრებული, ამასთან მოურთავია. ჩრდილოეთ ფასადს ნაწილობრივ ადრე აგებული ეკლესია ფარავს, რის გამოც იქ კომპოზიცია მხოლოდ მასებით იქმნება. აღმოსავლეთისა და სამხრეთის აფსიდებს კი თავისუფალი მისადგომები აქვს და ოსტატიც მათზე აკეთებს აქცენტს. რელიეფებსა და ჩუქურთმას მაღალი გემოვნებით ანაწილებს. მორთულობიდან მთავარს აღმოსავლეთის ფასადზე გამოხატულ ქტიტორთა სამი რელიეფი წამოადგენს. ცენტრალურ რელიეფზე გამოსახულია მუხლმოყრილი სტეფანოზ ერისმთავარი, მარცხნივ – დემეტრე, მარჯვნივ – ადარნასე. სამხრეთის კარის ზემოთ არაჩვეულებრივი სიცხოველითაა გამოხატული ჯვრის ამაღლების სცენა. ხოლო ზემოთ, სარკმლის თავზე ქობულ სტეფანოზის გამოსახულებაა. თუ ერისმთავრების გამოსახულებაში დიდებულება ჩანს, იგივე არ ითქმის გუმბათის ყელზე განმარტოებით მოცემულ რელიეფზე. აქ ვედრების პოზაში ხუროთმოძღვარმა თავისი თავი გამოსახა. ერისმთავართა ბარელიეფებს მრავალმხრივ საინტერესო წარწერები გააჩნია. ისინი ძველი ქართული ასომთავრული დამწერლობის ადრეული ნიმუშებია. მცხეთის ჯვრის ტაძარი საქართველოში ჯვარგუმბათოვანი არქიტექტურის პირველი და საუკეთესო ნიმუშია. მასში გამოვლინდა ქართველ არქიტექტორთა რამდენიმე თაობის შემოქმედებითი ძიება. ასეთი სრულყოფილი ნაწარმოები სანატრელია ყველა ქვეყნისათვის. იგი ჭეშმარიტად ამშვენებს არქიტექტურის საგანძურს.
ჯვრის ტაძარი ბოლნისის სიონის შემდეგ ხუროთმოძღვრების სკულპტურული მორთვის ახალ საფეხურს წარმოადგენს. ტაძარი არა მარტო ფორმებითა და მორთულობით, მასშტაბით, პროპორციებით და ფერითაც ეხამება გარემოს.ჯვრის მცირე ეკლესია მდებარეობს დიდი ტაძრის ჩრდილოეთით. გადმოცემით ცნობილია, რომ ჯვრის მცირე ტაძარი აშენებულია ქართლის პირველი ერისმთავრის – გვარამის მიერ. გარედან იგი ორფერდა სახურავიანი მარტივი სწორკუთხა ნაგებობაა. შიგნით ჯვრისებრი მოხაზულობა აქვს. შუაში კვადრატია, რომელსაც გუმბათისებრი გადახურვა ჰქონია (მხოლოდ ყელის გარეშე). ნაშენია კარგად გათლილი, მომწვანო ფერის ქვიშაქვის დიდი კვადრებით. წყობის ჰორიზონტალური ნაკერების სწორხაზოვნება ფასადებსა და ინტერიერში მკაცრადაა დაცული. ტაძრის სამხრეთითა და ჩრდილოეთით განლაგებულია კარიბჭეები. სამხრეთის კარიბჭე დიდსა და მცირე ტაძარს აერთებს. ტაძრის ჩრდილო-დასავლეთით თაღოვანი ნიშია, რომელშიც გამოსახულია განედლებული ჯვარი. ვარაუდობენ, რომ ამ ნიშში კათალიკოსის ტახტი იდგა. აბსიდის იატაკი ერთი საფეხურით არის აწეული, საკურთხევლის კონქი თავიდან მოზაიკით ყოფილა შემკობილი, რომელიც დღეს უკვე წაშლილია. ეკლესია დგას მაღალი თლილი ქვით ნაგებ სუბსტრუქციაზე, რომელიც შენობას საზეიმო იერს ანიჭებს. ტაძარი ძლიერ დაზიანებულია: სახურავი და კამარა ჩანგრეულია, იატაკი – აყრილი, ფასადის კვადრები – ამოცვენილი. ეკლესიის ცენტრალური კვადრატი უფრო მაღალია, ვიდრე შენობის დანარჩენი ნაწილები. იგი გადახურული ყოფილა ჯვაროვანი კამარით. ჯვრის მკლავები ცილინდრული კამარებითაა გადახურული. აღმოსავლეთისა და დასავლეთის მკლავები შედარებით დაგრძელებულია. აღმოსავლეთით ნახევარწრიული აფსიდია განიერი ბემით. აფსიდში, სარკმლის ორივე მხარეს ნიშებია. აღმოსავლეთისა და დასავლეთის კედლებში მოზრდილი სარკმლებია, ხოლო დანარჩენ ორ კედელში – ტიმპანებიანი გასასვლელები.ქართული ასომთავრული დამწერლობის ჩვენამდე მოღწეული ერთ-ერთი უძველესი ეპიგრაფიკული ნიმუში ამოკვეთილია ჯვრის ტაძრის აღმოსავლეთ და სამხრეთ ფასადის რელიეფებზე, ტაძრის შუაში აღმართული ჯვრის კვარცხლბეკზე (კვარცხლბეკის შემორჩენილი ნაწილი წარწერის ფრაგმენტითურთ ამჟამად დაცულია საქართველოს სახელმწიფო მუზეუმში), ტაძრის სამხრეთ – დასავლეთ კუთხის ოთახის შესასვლელის თავსა და კედლის მოპირკეთების ცალკეულ ფილებზე. ყველა წარწერა თანადროულია და მათში მოხსენიებული ისტორიული პირების, კერძოდ, სტეფანოზის ქართლში ერისმთავრობის დროის მიხედვით თარიღდება (VI-VII საუკუნეების მიჯნა).
მცხეთის ჯვრის მონასტერი შეტანილია მსოფლიო კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლთა სიაში.

Svetitskhoveli Cathedral (11th century, see photo) and Jvari Monastery (6th century) in Mtskheta are amongst the most significant monuments of Georgian Christian architecture, and are historically significant in the development of medieval architecture throughout the Caucasus. Of special significance are early inscriptions, which form a valuable reference in the study of the origins of the early Georgian alphabet.^{[citation needed]}

In the outskirts of Mtskheta are the ruins of Armaztsikhe fortress (3rd century BC), theArmaztsikhe acropolis (dating to the late 1st millennium BC), remains of a "Pompey's bridge" (according to legends built by Roman legionnaires of Pompey the Great in 1st century BC), the fragmentary remains of a royal palace (1st–3rd century AD), a nearby tomb of the 1st century AD, a small church of the 4th century, the Samtavro Monastery (11th century), and the fortress of Bebris Tsikhe (14th century). The Institute of Archaeology, and the garden of Mikheil Mamulashvili are also worthy of note.^{[citation needed]}

Mtskheta (Georgian: მცხეთა), one of the oldest cities of the country of Georgia (in Kartli province of Eastern Georgia), is located approximately 20 kilometers north of Tbilisi at the confluence of the Aragvi and Kura rivers. Mtskheta is one of theoldest continuously inhabited cities in the world. The city (population 19,423 as of January 1, 2008) is now the administrative centre of the Mtskheta-Mtianeti region. Due to its historical significance and numerous ancient monuments, the "Historical Monuments of Mtskheta" became a UNESCO World Heritage Site in 1994.

Mtskheta (Georgian: მცხეთა), one of the oldest cities of the country of Georgia (in Kartli province of Eastern Georgia), is located approximately 20 kilometers north of Tbilisi at the confluence of the Aragvi and Kura rivers. Mtskheta is one of theoldest continuously inhabited cities in the world. The city (population 19,423 as of January 1, 2008) is now the administrative centre of the Mtskheta-Mtianeti region. Due to its historical significance and numerous ancient monuments, the "Historical Monuments of Mtskheta" became a UNESCO World Heritage Site in 1994.

მცხეთა ქალაქი-მუზეუმი